|
|
|
|
 |
|
Anna Kamińska - Szpachta
„Nie pozwól duchowi próżnować, ale wznosić się na wyżyny"
(św. Ignacy
Loyola)
|
|
|
 Anna - zodiakalny bliźniak, jest warszawianką. Dzieciństwo i młodość
spędziła w Szczecinie, gdzie ukończyła szkołę średnią i rozpoczęła studia na
politechnice. W roku 1966 przeniosła się do Świnoujścia, gdzie przez wiele lat
zawodowo związana była z budownictwem. Jest współzałożycielką pierwszego,
świnoujskiego tygodnika społeczno-kulturalnego „Świnoujście Dzisiaj”. Obecnie
na emeryturze. Nadal jest czynna zawodowo. Współredaguje lokalny tygodnik
„Wyspiarz niebieski”. Jej wiersze ukazały się w druku po raz pierwszy w 1991 r.
w almanachu „Jarmark pod trójzębem”, oraz w kolejnych almanachach Klubu:
„Jarmark pod trójzębem”, „Wewnętrzne morze”, „W ciepłym piasku poezji”, „Pod
wydmami znaczeń”, „Poławiacze wzruszeń”, "Poezja jest w nas", w Katalogu wystawienniczym "Kilwater - wersem falowane" oraz w zeszycie literackim „Bursztynowe
uczucia” a także w wydanym przez Związek Emerytów i Rencistów tomiku pt.
”Sercem pisane”. Własnym nakładem wydała zeszyt literacki „Czas niekochania”.
W przygotowaniu jest zeszyt "Myśli i słowa". Jej teksty kilkakrotnie publikowane były na antenie Polskiego Radia Szczecin w
cyklicznej audycji poetyckiej pt. „Spacer z Koniem” oraz w programie
kulturalnym Telewizji Polskiej Szczecin pt. ” Artwizje”. Jest laureatką II miejsca, w ogłoszonym w 1994 r. przez Klub
Literacki „Na Wyspie”, konkursie na krótką prozę. Do 2013 r., przez kilku lat pełniła funkcję
prezesa klubu literackiego "Na Wyspie"
Pasją Anny są podróże. Odwiedziła Francję, Szwajcarię, Niemcy, Ukrainę, Mołdawię, Czechy, Holandię, Danię, Szwecję, Hiszpanię, Portugalię, Belgię, Holandię. Efektem tych pasji są dziesiątki zrobionych zdjęć, na których autorka za zwyczaj nie została ujęta. Więcej o tej pasji w Galerii. Kiedyś interesowała się też tkactwem artystycznym.
|
Oczyszczająca kąpiel
wykąpana
czuję się lżejsza
jakby spadła ze mnie
gipsowa maska
kryjąca grzechy
moje ciało
staje się wolne
od wszelkiego brudu
spływa ze mnie
pycha, zawiść
wychodząc z kąpieli
nie czuję ciężaru
czyjegoś wzroku
wypatrującego moich
potknięć
jestem wolna
spokojnie przyglądam się
perspektywie za oknem
Demony i anioły
kupiłam pudełko
na demony
jest solidnej konstrukcji
włożę do pudełka
marsz małych stópek
włożę do pudełka
stukot kół pociągu
włożę do pudełka
niechęć starej kobiety
włożę do pudełka
złą miłość
wypłynę łodzią
wrzucę demony
potem kupię pudełko
wyłożone puchem
na anioły
Teoria szczęścia
podobno
szczęście
zapisane
jest
w
gwiazdach
odległość
do niego
to
miliony lat
świetlnych
nie
jest więc
na
moją miarę
walka
o nie
nie ma
uzasadnienia
|
wchodziła na dachy
po szczeblach
zmurszałej drabiny
rozkładała koc
a na min
swoje gibkie ciało
pilnowała aby
stojąca obok altany śliwa
nie rzucała na nią cienia
chciała opalić się na brąz
z góry miała widok
na cały ogród
na szpalery kwitnących róż
czerwone korale porzeczek
zwisające grona złotokapu
odwracając twarz do słońca
nad sobą miała bezkres nieba
i przelatujące ptaki
czasem zjadła żółtą śliwkę
która spadła obok niej
tamto lato dawno minęło
jego wspomnienie
zachowało się w pamięci
Zmiana scenariusza
gadający ekran
usiłuje wcisnąć we mnie
porcję informacji
wypadki na drodze
człowiek który
wygrał jakiś konkurs
kup olej i podróżną torbę
jeszcze raz sami swoi
miotający się po scenie
długowłosy gitarzysta
tabletki skuteczne na wszystko
kolejna reforma naszego zdrowia
film o zabijaniu
polityka jak tort
każda warstwa innego smaku
czy to wszystko
jest mi potrzebne
jeden ruch
i zmieniam scenariusz
Ptak wędrowny
jesienią jak ptak odlatujesz
nasycony rodzinnym
ciepłem
kołysząc się na fali
przypływu i odpływu
śniąc i tęskniąc
pot zmieniasz w złoto
aby wrócić z wiosną
(synowi)
|
Nocny rejs
mrok po horyzont
w ciszy nocy
tylko pomruk kadłuba
i brodaty dziób
rozgarniający na boki
lekko sfałdowaną
powierzchnię morza
warkocz wody
spleciony śrubą okrętową
zmienia się
w szemrzący kilwater
zawieszone na niebie gwiazdy
tańczą wokół masztu
sternik czuwa
załoga śpi
Krzywe zwierciadła
chore myśli rodzą się
na drzewie wyobraźni
sączą w umysł
gesty słowa
ślinią się i marszczą
ścigają nagie
opierające się ciała
wyłapują
nieznane sobie zapachy
czasem przeradzają się
w czyny
w ukryciu
pod osłoną ciemności
niosą odrazę
krzywe zwierciadła
Apetyt na życie
wciąż mam apetyt
na życie
stawiam sobie
nowe wyzwania
coraz wyższe
przeskakuję plotki
lecz nieubłagana klepsydra
przesypując cicho
kolejne
ziarnka piasku
przypomina
że młodość
to śmiertelna choroba
| |
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
